ببینید | آموزگار عاشق

1
در بیست و هشتم تیر ماه سال 1292 در محله عودلاجان تهران چشم به جهان گشود. منوچهر ستوده دکترای ادبیات فارسی را زیر نظر استاد بدیع‌الزمان فروزانفر دریافت کرد. اما خود را محدود به دنیای ادبیات نکرد و به دلیل عشق فراوانش به ایران در حوزه تاریخ و جغرافیای این مرز و بوم خدمات فراوانی به ثبت رسانده است. استاد ستوده یکی از مهم‌ترین اشخاص در حوزه جغرافیای تاریخی ایران است. مردی که پژوهش‌های خود را محدود به کتابخانه‌ها، مراکز پژوهشی و پشت درهای بسته نکرد و با کفش‌هایی آهنین به کشف و شناخت نقاط مختلف ایران همت گمارد. او در سفرهای متعددش کم سختی نکشید به گفته خودش بارها و بارها مردم محلی به دلایل مختلف نسبت به مردی که به تحقیق و جستجو می‌پرداخت ظنین می‌شدند و دردسرهایی برایش ایجاد می‌کردند. گاه هم باد و باران و طوفان بلا بر سرش می‌آورد.

2
منوچهر ستوده از تبار مازندران بود و عشق به آن منطقه سبب شد کارهای ارزشمند پژوهشی در حوزه شناخت بهتر فرهنگ، تاریخ و جغرافیای این منطقه گردآوری و تولید کند. آثار استاد ستوده خدمتی ماندگار به خطه آبا و اجدادی خویش است. استاد بدیع‌الزمان فروزانفر در یک شب‌نشینی در سال 1340 خطاب به ستوده فرمودند: «ما مهمانیم و رفتنی؛ پاسبانی و نگهبانی ادب و زبان فارسی را به عهده شما می‌گذاریم و می‌رویم؛ شما به‌قدر وسع خود کوتاهی نکنید.» این سخنان تاثیر عمیقی بر استاد ستوده داشت تا جایی که خود می‌گوید: «برای اجرای این نصیحت و وصیت، این ناچیز به کنجی نشست و در به روی غیر بست و از لهو و لعب دوری جست تا وقت بیشتری پیدا کند و صرف مطالعه و تحقیق کند.» درنتیجه توانست حدود ۵۵ مجلد کتاب تألیفی، تصنیفی و تصحیحی به وجود آورد.

•  نخستین مقاله خود را در ۱۳۱۵ درباره «مطالعات تاریخی و جغرافیایی- مسافرت به قلعه الموت» نوشت. 
•  در سال ۱۳۲۹ از رساله دکترای خود با عنوان «قلاع اسماعیلیه در رشته‌کوه‌های البرز» دفاع کرد.
•  در سال ۱۳۳۰ بنا به دعوت انجمن فولبرایت برای سفر مطالعاتی به آمریکا رفت. در سال ۱۳۳۱ به عضویت جامعه ملی جغرافیای آمریکا درآمد.
•  نخستین کتاب خود را با عنوان «فرهنگ گیلکی» در انتشارات انجمن ایران‌شناسی در سال ۱۳۳۲ منتشر کرد.
•  سال ۱۳۹۲ به مناسبت صد سالگی او دوستدارانش در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران بزرگداشت او را برگزار کردند. تمبری هم برای قدردانی از پژوهش‌های او منتشر شده‌است.
•  منوچهر ستوده در ۲۰ فروردین ۱۳۹۵ در ۱۰3 سالگی بر اثر بیماری عفونت ریه درگذشت.